τεχνικές ενδοσκοπικής υπνοθεραπείας
Συνεδρίες Διαδικτυακά
Ενδοσκοπική Υπνοθεραπεία Διαδικτυακά
Η ενδοσκοπική ύπνωση συνδυάζει διαφορετικές τεχνικές: Θεραπεία Συγχώρεσης. Αλλαγή Ρόλου. Aναδρομή σε προηγούμενη ζωή. Εγκλωβισμός ψυχής. Κατακερματισμός ψυχής. Aπελευθέρωση Oντοτήτων. Η ενδοσκοπική ύπνωση βοηθά τους ανθρώπους να ταξιδέψουν αναζητώντας την προέλευση οποιουδήποτε ψυχοσωματικού συμπτώματος, όπως ο πόνος, η θλίψη, η κατάθλιψη, οι φόβοι, οι φοβίες, τα θέματα σχέσεων, οι εθισμοί κ.λπ. Μέσα από εξειδικευμένες τεχνικές ενδοσκόπησης, έχω την τιμή να παρακολουθώ πώς οι ζωές πολλών ανθρώπων έχουν αλλάξει βαθιά κατά τη διάρκεια και μετά τις συνεδρίες ύπνωσης. Δεν υπάρχουν συμπτώσεις στη ζωή, ο καθένας μας έχει επιλέξει τα μαθήματα που πρέπει να μάθει εδώ. Επιλέξαμε τους γονείς μας, το περιβάλλον μας και αυτούς με τους οποίους θα αλληλεπιδράσουμε στο ταξίδι μας. Ο πλανήτης γη είναι το σχολείο μας. Παρακολουθούμε εδώ με σβησμένες τις αναμνήσεις των προηγούμενων ζωών μας. Στόχος μας είναι να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και γιατί ήρθαμε (η αποστολή μας) και να πετύχουμε αυτό που λέμε «πνευματική αφύπνιση». Και μόλις το πετύχουμε αυτό, να βοηθήσουμε και τους άλλους να ξυπνήσουν!
Μάθε ΠερισσότεραΠρογραμματίστε την Διαδικτυακή σας συνεδρία
Η Ενδοσκοπική Ύπνωση είναι μια μέθοδος που βασίζεται στην τεχνική του Aurelio Mejía, η οποία έχει αποδειχθεί ότι αντιμετωπίζει διαφορετικές καταστάσεις σε μία μόνο συνεδρία. Είμαι πιστοποιημένη επαγγελματίας αυτής της τεχνικής. Συνεδρίες Διαδικτυακά μέσω Skype
- Κατηγορία: Eνδοσκοπική Yπνοθεραπεία
- Διάρκεια: 02:30 Ώρες
- Τοποθεσία:Σύνδεσμος Εγγραφής
Τιμή:90.00€
Μαρτυρίες
Ερωτήσεις & Απαντήσεις
Γιατί όλοι χρειάζονται μια συνεδρία Ύπνωσης;
Το ανθρώπινο σώμα είναι μια μεγάλη αποθήκη καταπιεσμένων συναισθημάτων, τα οποία είναι αποθηκευμένα στο υποσυνείδητό μας περιμένοντας να τα αντιμετωπίσουμεΤο ανθρώπινο σώμα είναι μια μεγάλη αποθήκη καταπιεσμένων συναισθημάτων, τα οποία αποθηκεύονται στο υποσυνείδητό μας περιμένοντας να τα αντιμετωπίσουμε.
Όταν δεν τους δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, αρχίζουν να εκδηλώνονται ως σωματικά συμπτώματα: ένταση, πονοκεφάλους, πόνος, καρκίνος κ.λπ. Αυτά τα συναισθήματα θα μπορούσαν πολύ καλά να έχουν δημιουργηθεί σε αυτή τη ζωή ή σε μια προηγούμενη.
Η ενδοσκοπική Ύπνωση είναι μια τεχνική για τη θεραπεία ψυχολογικών διαταραχών όπως φοβίες, λύπες, ανορεξία, βουλιμία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφάλεια, ημικρανία, παχυσαρκία, εμμονές, διακοπή του καπνίσματος, παχυσαρκία και αλλεργίες.
Χρησιμοποιώντας την ύπνωση έχουμε πρόσβαση στο υποσυνείδητο ενός ατόμου και πηγαίνουμε στην προέλευση αυτών των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Μόλις κατανοήσουμε την ψυχολογική ή συναισθηματική προέλευση και την αντιμετωπίσουμε, το σύμπτωμα εξαφανίζεται.
Μπορώ να θεραπεύσω τον εαυτό μου ;
Η ύπνωση φαίνεται να επιταχύνει την ανάρρωση από πολλούς τύπους τραυμάτων.
Σε μια πιλοτική μελέτη του 2003, που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Clinical Hypnosis, ο Ginandes του Χάρβαρντ και η συνάδελφος Patricia Brooks, PhD, αξιολόγησαν 18 γυναίκες που μόλις είχαν υποβληθεί σε επανορθωτική επέμβαση στο στήθος. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες για 8 εβδομάδες. Όλες οι ομάδες έλαβαν συμβατική φροντίδα παρακολούθησης. ο δεύτερος συναντιόταν επίσης κάθε εβδομάδα με έναν θεραπευτή για συναισθηματική υποστήριξη, ενώ ο τρίτος συναντιόταν ατομικά με τον Μπρουκς, ο οποίος χρησιμοποίησε υπνωτική πρόταση σε μια συνεδρία 30 λεπτών κάθε εβδομάδα για να μειώσει τον πόνο και τη φλεγμονή και να επιταχύνει την αποκατάσταση των μαλακών ιστών. Δημιουργήθηκε μια ηχητική κασέτα για κάθε γυναίκα στην ομάδα ύπνωσης, ώστε να μπορεί να εξασκείται καθημερινά στην αυτο-ύπνωση στο σπίτι. Μία εβδομάδα μετά το χειρουργείο και ξανά μετά από 7 ακόμη εβδομάδες, μια χειρουργική ομάδα, η οποία «τυφλώθηκε» στις θεραπευτικές εργασίες, αξιολόγησε τα σημεία των τομών.
Το συμπέρασμά τους: Οι ασθενείς με ύπνωση επουλώθηκαν πολύ πιο γρήγορα. Οι γυναίκες ανέφεραν επίσης ότι παρουσίασαν ταχύτερη ανάρρωση.
Μια προηγούμενη πιλοτική μελέτη του Ginandes για την ύπνωση και τα κατάγματα των οστών, που χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, βρήκε παρόμοια αποτελέσματα: ταχύτερη επούλωση, μεγαλύτερη κινητικότητα, λιγότερη ενόχληση και μειωμένη χρήση φαρμάκων για τον πόνο στους ορθοπεδικούς ασθενείς που χρησιμοποιούσαν ύπνωση.
Οι γιατροί εδώ και καιρό απογοητεύονται στις προσπάθειές τους να θεραπεύσουν ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, των οποίων τα συμπτώματα - οξύ κοιλιακό άλγος, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, φούσκωμα, αέρια και οσφυαλγία - επιδεινώνονται από το στρες, το άγχος και την κατάθλιψη. Το 2003, γιατροί στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, δημοσίευσαν μια μελέτη που παρακολούθησε 204 ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου για 5 χρόνια.
Οι ασθενείς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο South Manchester παρακολούθησαν έως και 12 συνεδρίες ύπνωσης σε διάστημα 3 μηνών και ενθαρρύνθηκαν να οραματιστούν καταπραϋντικές αλλά ενδυναμωτικές σκηνές μέσα στο κόλον τους. Μια γυναίκα φαντάστηκε το έντερο της σαν ένα ρευστό, πολύχρωμο μαντίλι. Μια άλλη είδε το παχύ έντερο της ως ένα τρένο που ο οδηγός του είχε πάει για ύπνο. Ανέλαβε τα χειριστήρια και επιβράδυνε το τρένο σε μια άνετη ταχύτητα.
Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες των ερευνητών: Πάνω από το 70% των ασθενών βαθμολόγησαν τον εαυτό τους «πολύ πολύ καλύτερο» ή «μέτρια καλύτερο» μετά την υπνοθεραπεία. Πέντε χρόνια αργότερα, το 81% των ασθενών που είχαν αρχικά ωφεληθεί από τη θεραπεία ανέφεραν ότι οι βελτιώσεις είχαν διαρκέσει. Το άγχος και η κατάθλιψή τους μειώθηκαν τουλάχιστον κατά το ήμισυ, όπως και η εξάρτησή τους από τα παυσίπονα και ο αριθμός των επισκέψεων σε γιατρό που έκαναν.
Σε μια άλλη μελέτη, ο Olafur Palsson, PsyD, κλινικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill School of Medicine, ανέφερε ποσοστό επιτυχίας 80% μεταξύ 18 ασθενών με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ύπνωση μετά την αποτυχία της συμβατικής φροντίδας. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με πολλές άλλες πρόσφατες μελέτες για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και την ύπνωση, είναι αξιοσημείωτα, λέει ο ψυχολόγος Arreed Barabasz, PhD, διευθυντής του Εργαστηρίου Ύπνωσης στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον και εκδότης του International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. «Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι τα οφέλη της υπνοθεραπείας για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, είναι μακροχρόνια και ότι η συνεχής βελτίωση μετά το τέλος της θεραπείας ύπνωσης είναι ο κανόνας».
Τα κονδυλώματα είναι μοναδικά ευάλωτα στην ύπνωση - νικάει τη συνηθισμένη θεραπεία. Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου Tulane σε 41 ασθενείς των οποίων τα κονδυλώματα δεν ανταποκρίνονταν σε άλλες θεραπείες, το 80% θεραπεύτηκε με ύπνωση. Μελέτες υποδεικνύουν ότι και άλλες δερματικές παθήσεις μπορεί επίσης να ανταποκριθούν:
Σε μια δοκιμή 18 ασθενών, η υπνοθεραπεία εξάλειψε τα συμπτώματα του εκζέματος - φαγούρα, διαταραχές ύπνου και στρες - για έως και 2 χρόνια.
Λίγα παραδείγματα υπνωτικής θεραπείας είναι τόσο δραματικά όσο αυτά που προέρχονται από τη θεραπεία εγκαυμάτων.
Ο Dabney Ewin, MD, κλινικός καθηγητής χειρουργικής και ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tulane, υπνωτίζει τα θύματα εγκαυμάτων στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. Οι δημοσιευμένες περιπτωσιολογικές μελέτες του Ewin περιλαμβάνουν έναν εργαζόμενο σε εστιατόριο που έκαψε το χέρι του μέχρι τον αγκώνα του σε μια φριτέζα με λίπος 270º. Ο γιατρός προκάλεσε βαθιά έκσταση μέσα σε 4 ώρες από το ατύχημα και έδωσε υπνωτική πρόταση - «όλες οι τραυματισμένες περιοχές σας είναι δροσερές και άνετες» - στο θύμα. Ο Ewin και άλλοι έχουν δείξει ότι μια τέτοια φροντίδα μπορεί να επιβραδύνει ή ακόμα και να σταματήσει τη φλεγμονή και τις φουσκάλες που μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη. Στην περίπτωση του εργάτη, ο τραυματισμός επουλώθηκε σε 17 ημέρες με σχετικά μικρές ουλές. Ο Ewing χρησιμοποιεί μια σειρά από διαφάνειες για να δείξει παραδείγματα εγκαυμάτων στα οποία η έγκαιρη παρέμβαση απέτρεψε σοβαρούς, δια βίου τραυματισμούς.
Σε μια πιλοτική μελέτη του 2003, που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Clinical Hypnosis, ο Ginandes του Χάρβαρντ και η συνάδελφος Patricia Brooks, PhD, αξιολόγησαν 18 γυναίκες που μόλις είχαν υποβληθεί σε επανορθωτική επέμβαση στο στήθος. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες για 8 εβδομάδες. Όλες οι ομάδες έλαβαν συμβατική φροντίδα παρακολούθησης. ο δεύτερος συναντιόταν επίσης κάθε εβδομάδα με έναν θεραπευτή για συναισθηματική υποστήριξη, ενώ ο τρίτος συναντιόταν ατομικά με τον Μπρουκς, ο οποίος χρησιμοποίησε υπνωτική πρόταση σε μια συνεδρία 30 λεπτών κάθε εβδομάδα για να μειώσει τον πόνο και τη φλεγμονή και να επιταχύνει την αποκατάσταση των μαλακών ιστών. Δημιουργήθηκε μια ηχητική κασέτα για κάθε γυναίκα στην ομάδα ύπνωσης, ώστε να μπορεί να εξασκείται καθημερινά στην αυτο-ύπνωση στο σπίτι. Μία εβδομάδα μετά το χειρουργείο και ξανά μετά από 7 ακόμη εβδομάδες, μια χειρουργική ομάδα, η οποία «τυφλώθηκε» στις θεραπευτικές εργασίες, αξιολόγησε τα σημεία των τομών.
Το συμπέρασμά τους: Οι ασθενείς με ύπνωση επουλώθηκαν πολύ πιο γρήγορα. Οι γυναίκες ανέφεραν επίσης ότι παρουσίασαν ταχύτερη ανάρρωση.
Μια προηγούμενη πιλοτική μελέτη του Ginandes για την ύπνωση και τα κατάγματα των οστών, που χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, βρήκε παρόμοια αποτελέσματα: ταχύτερη επούλωση, μεγαλύτερη κινητικότητα, λιγότερη ενόχληση και μειωμένη χρήση φαρμάκων για τον πόνο στους ορθοπεδικούς ασθενείς που χρησιμοποιούσαν ύπνωση.Οι γιατροί εδώ και καιρό απογοητεύονται στις προσπάθειές τους να θεραπεύσουν ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, των οποίων τα συμπτώματα - οξύ κοιλιακό άλγος, διάρροια ή δυσκοιλιότητα, φούσκωμα, αέρια και οσφυαλγία - επιδεινώνονται από το στρες, το άγχος και την κατάθλιψη. Το 2003, γιατροί στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, δημοσίευσαν μια μελέτη που παρακολούθησε 204 ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου για 5 χρόνια.
Οι ασθενείς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο South Manchester παρακολούθησαν έως και 12 συνεδρίες ύπνωσης σε διάστημα 3 μηνών και ενθαρρύνθηκαν να οραματιστούν καταπραϋντικές αλλά ενδυναμωτικές σκηνές μέσα στο κόλον τους. Μια γυναίκα φαντάστηκε το έντερο της σαν ένα ρευστό, πολύχρωμο μαντίλι. Μια άλλη είδε το παχύ έντερο της ως ένα τρένο που ο οδηγός του είχε πάει για ύπνο. Ανέλαβε τα χειριστήρια και επιβράδυνε το τρένο σε μια άνετη ταχύτητα.
Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες των ερευνητών: Πάνω από το 70% των ασθενών βαθμολόγησαν τον εαυτό τους «πολύ πολύ καλύτερο» ή «μέτρια καλύτερο» μετά την υπνοθεραπεία. Πέντε χρόνια αργότερα, το 81% των ασθενών που είχαν αρχικά ωφεληθεί από τη θεραπεία ανέφεραν ότι οι βελτιώσεις είχαν διαρκέσει. Το άγχος και η κατάθλιψή τους μειώθηκαν τουλάχιστον κατά το ήμισυ, όπως και η εξάρτησή τους από τα παυσίπονα και ο αριθμός των επισκέψεων σε γιατρό που έκαναν.
Σε μια άλλη μελέτη, ο Olafur Palsson, PsyD, κλινικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill School of Medicine, ανέφερε ποσοστό επιτυχίας 80% μεταξύ 18 ασθενών με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ύπνωση μετά την αποτυχία της συμβατικής φροντίδας. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με πολλές άλλες πρόσφατες μελέτες για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και την ύπνωση, είναι αξιοσημείωτα, λέει ο ψυχολόγος Arreed Barabasz, PhD, διευθυντής του Εργαστηρίου Ύπνωσης στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσιγκτον και εκδότης του International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. «Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι τα οφέλη της υπνοθεραπείας για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, είναι μακροχρόνια και ότι η συνεχής βελτίωση μετά το τέλος της θεραπείας ύπνωσης είναι ο κανόνας».Τα κονδυλώματα είναι μοναδικά ευάλωτα στην ύπνωση - νικάει τη συνηθισμένη θεραπεία. Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου Tulane σε 41 ασθενείς των οποίων τα κονδυλώματα δεν ανταποκρίνονταν σε άλλες θεραπείες, το 80% θεραπεύτηκε με ύπνωση. Μελέτες υποδεικνύουν ότι και άλλες δερματικές παθήσεις μπορεί επίσης να ανταποκριθούν:
Σε μια δοκιμή 18 ασθενών, η υπνοθεραπεία εξάλειψε τα συμπτώματα του εκζέματος - φαγούρα, διαταραχές ύπνου και στρες - για έως και 2 χρόνια.
Λίγα παραδείγματα υπνωτικής θεραπείας είναι τόσο δραματικά όσο αυτά που προέρχονται από τη θεραπεία εγκαυμάτων.
Ο Dabney Ewin, MD, κλινικός καθηγητής χειρουργικής και ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tulane, υπνωτίζει τα θύματα εγκαυμάτων στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. Οι δημοσιευμένες περιπτωσιολογικές μελέτες του Ewin περιλαμβάνουν έναν εργαζόμενο σε εστιατόριο που έκαψε το χέρι του μέχρι τον αγκώνα του σε μια φριτέζα με λίπος 270º. Ο γιατρός προκάλεσε βαθιά έκσταση μέσα σε 4 ώρες από το ατύχημα και έδωσε υπνωτική πρόταση - «όλες οι τραυματισμένες περιοχές σας είναι δροσερές και άνετες» - στο θύμα. Ο Ewin και άλλοι έχουν δείξει ότι μια τέτοια φροντίδα μπορεί να επιβραδύνει ή ακόμα και να σταματήσει τη φλεγμονή και τις φουσκάλες που μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη. Στην περίπτωση του εργάτη, ο τραυματισμός επουλώθηκε σε 17 ημέρες με σχετικά μικρές ουλές. Ο Ewing χρησιμοποιεί μια σειρά από διαφάνειες για να δείξει παραδείγματα εγκαυμάτων στα οποία η έγκαιρη παρέμβαση απέτρεψε σοβαρούς, δια βίου τραυματισμούς.
Γιατί η Ενδοσκοπική Ύπνωση είναι διαφορετική από άλλες τεχνικές αναδρομής;
H Ενδοσκοπική Ύπνωση προσπαθεί να επικεντρωθεί σε γεγονότα ή ζητήματα που προέκυψαν στην τρέχουσα ζωή. Εάν η προέλευση δεν βρεθεί στην παρούσα ζωή, τότε ζητάμε από το υποσυνείδητο να μας μεταφέρει σε μια προηγούμενη ζωή στην εποχή που ξεκίνησε.
Αυτή η μέθοδος είναι πολύ ευέλικτη, βασισμένη στην αρχή ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό. Μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις κάθε πελάτη και κάθε συνεδρίας, προκειμένου να αναζητηθεί το πιο θετικό αποτέλεσμα.
Αυτή η μέθοδος είναι πολύ ευέλικτη, βασισμένη στην αρχή ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό. Μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις κάθε πελάτη και κάθε συνεδρίας, προκειμένου να αναζητηθεί το πιο θετικό αποτέλεσμα.
Σε τι βασίζεται η θεραπεία της προηγούμενης ζωής ;
H αναδρομή σε προηγούμενες ζωές, βασίζεται σε τρεις βασικούς λόγους:
Η ένταξη προηγούμενων εμπειριών ζωής στη θεραπευτική εργασία.
Η άμεση σχέση μεταξύ των ψυχικών συμπτωμάτων της παρούσας ζωής και των τραυματικών εμπειριών προηγούμενων ζωών.
Η φυσική ικανότητα των ανθρώπων να θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους.
Πολλές από τις συναισθηματικές δυσκολίες και συγκρούσεις της παρούσας ζωής μας έχουν την προέλευσή τους σε τραυματικές ή οδυνηρές εμπειρίες που ζήσαμε σε προηγούμενες υπάρξεις. Αυτές οι εμπειρίες δεν τελειώνουν με το θάνατο και αφήνουν ένα συναισθηματικό αποτέλεσμα που παραμένει χαραγμένο στο πιο οικείο μέρος της ύπαρξής μας και προβάλλεται σε επόμενες ζωές.
Τη στιγμή της αποχώρησης από το σώμα, η ψυχή μπορεί να πάρει μαζί της ένα βαρύ φορτίο που αποτελείται από αντικρουόμενα συναισθήματα. Ο φόβος, η ενοχή, η αγωνία, η αδυναμία και άλλα συναισθήματα αναμειγνύονται με θυμό, μίσος, οργή ή δίψα για εκδίκηση.
Αυτά τα συναισθήματα εγκαθίστανται στην ψυχή με τη μορφή ενέργειας. Αυτές οι συναισθηματικές ενέργειες με τη σειρά τους δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς, εντολές και πεποιθήσεις, στερεότυπες αντιδράσεις και έναν εξαναγκασμό στην επανάληψη που καθορίζουν τις καθημερινές μας ενέργειες.
Όταν αντιμετωπίζουμε διαφορετικές συνθήκες με τις οποίες πρέπει να ζούμε καθημερινά, αντιδρούμε εν αγνοία μας, οδηγούμενοι από αυτές τις δυνάμεις του παρελθόντος. Όσο πιο ασυνήθιστη και παράταιρη είναι μια αντίδραση, τόσο πιο πιθανό είναι να είναι ένα συναίσθημα που προέρχεται από ένα γεγονός μετά θάνατον. Για την ψυχή ο χρόνος δεν υπάρχει. Όλα είναι εκεί, ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα ζούμε πολλές ζωές ταυτόχρονα.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δεδομένη κατάσταση, αντιδρούμε συναισθηματικά χωρίς να μπορούμε να την αποφύγουμε, επειδή σε ασυνείδητο επίπεδο η ψυχή μας ξαναζεί μια εμπειρία που ενεργοποιήθηκε εκ νέου κατ' αναλογία με την παρούσα κατάσταση. Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ένα άτομο με κλειστοφοβία. Κάθε φορά που βρίσκεται σε κλειστό μέρος βιώνει αγωνία, ασφυξία και αίσθημα επικείμενου θανάτου. Αυτό είναι που αντικειμενοποιείται σε συνειδητό φυσικό επίπεδο. Αλλά σε άλλο επίπεδο, η ψυχή του μπορεί να θυμάται έναν θάνατο από ασφυξία σε κατάρρευση ορυχείου. Το άτομο δεν το γνωρίζει αυτό, αλλά εφόσον η ψυχή του ξαναζεί αυτή την εμπειρία, τότε βιώνει όλες τις σωματικές και συναισθηματικές αισθήσεις του προηγούμενου θανάτου. Κάθε φορά που βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιθανότητα να παγιδευτεί σε ένα κλειστό μέρος θα βιώνει τις συναισθηματικές αντιδράσεις της κλειστοφοβίας χωρίς να μπορεί να το αποφύγει.
Η ένταξη προηγούμενων εμπειριών ζωής στη θεραπευτική εργασία.
Η άμεση σχέση μεταξύ των ψυχικών συμπτωμάτων της παρούσας ζωής και των τραυματικών εμπειριών προηγούμενων ζωών.
Η φυσική ικανότητα των ανθρώπων να θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους.
Πολλές από τις συναισθηματικές δυσκολίες και συγκρούσεις της παρούσας ζωής μας έχουν την προέλευσή τους σε τραυματικές ή οδυνηρές εμπειρίες που ζήσαμε σε προηγούμενες υπάρξεις. Αυτές οι εμπειρίες δεν τελειώνουν με το θάνατο και αφήνουν ένα συναισθηματικό αποτέλεσμα που παραμένει χαραγμένο στο πιο οικείο μέρος της ύπαρξής μας και προβάλλεται σε επόμενες ζωές.
Τη στιγμή της αποχώρησης από το σώμα, η ψυχή μπορεί να πάρει μαζί της ένα βαρύ φορτίο που αποτελείται από αντικρουόμενα συναισθήματα. Ο φόβος, η ενοχή, η αγωνία, η αδυναμία και άλλα συναισθήματα αναμειγνύονται με θυμό, μίσος, οργή ή δίψα για εκδίκηση.Αυτά τα συναισθήματα εγκαθίστανται στην ψυχή με τη μορφή ενέργειας. Αυτές οι συναισθηματικές ενέργειες με τη σειρά τους δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς, εντολές και πεποιθήσεις, στερεότυπες αντιδράσεις και έναν εξαναγκασμό στην επανάληψη που καθορίζουν τις καθημερινές μας ενέργειες.
Όταν αντιμετωπίζουμε διαφορετικές συνθήκες με τις οποίες πρέπει να ζούμε καθημερινά, αντιδρούμε εν αγνοία μας, οδηγούμενοι από αυτές τις δυνάμεις του παρελθόντος. Όσο πιο ασυνήθιστη και παράταιρη είναι μια αντίδραση, τόσο πιο πιθανό είναι να είναι ένα συναίσθημα που προέρχεται από ένα γεγονός μετά θάνατον. Για την ψυχή ο χρόνος δεν υπάρχει. Όλα είναι εκεί, ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα ζούμε πολλές ζωές ταυτόχρονα.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δεδομένη κατάσταση, αντιδρούμε συναισθηματικά χωρίς να μπορούμε να την αποφύγουμε, επειδή σε ασυνείδητο επίπεδο η ψυχή μας ξαναζεί μια εμπειρία που ενεργοποιήθηκε εκ νέου κατ' αναλογία με την παρούσα κατάσταση. Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ένα άτομο με κλειστοφοβία. Κάθε φορά που βρίσκεται σε κλειστό μέρος βιώνει αγωνία, ασφυξία και αίσθημα επικείμενου θανάτου. Αυτό είναι που αντικειμενοποιείται σε συνειδητό φυσικό επίπεδο. Αλλά σε άλλο επίπεδο, η ψυχή του μπορεί να θυμάται έναν θάνατο από ασφυξία σε κατάρρευση ορυχείου. Το άτομο δεν το γνωρίζει αυτό, αλλά εφόσον η ψυχή του ξαναζεί αυτή την εμπειρία, τότε βιώνει όλες τις σωματικές και συναισθηματικές αισθήσεις του προηγούμενου θανάτου. Κάθε φορά που βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιθανότητα να παγιδευτεί σε ένα κλειστό μέρος θα βιώνει τις συναισθηματικές αντιδράσεις της κλειστοφοβίας χωρίς να μπορεί να το αποφύγει.
Πώς λειτουργεί η θεραπεία της προηγούμενης ζωής;
Η βάση της θεραπευτικής δράσης του TVP είναι η αναβίωση του αρχικού τραύματος και ονομάζεται παλινδρόμηση στην ίδια τη θεραπευτική εμπειρία. Μέσω της παλινδρόμησης το άτομο ξαναζεί το αρχικό τραυματικό γεγονός που προκαλεί το τρέχον πρόβλημα.
Ξαναβιώνοντας το αρχικό τραυματικό γεγονός το άτομο αισθάνεται και βιώνει στο σώμα του όλες τις αισθήσεις και τα συναισθήματα σαν να ήταν εκεί. Αν χώθηκε μια λόγχη μέσα του, νιώθει τον πόνο καθώς η λόγχη μπαίνει στη σάρκα του. Αν πέσουν από έναν γκρεμό, βιώνουν τον ίλιγγο της πτώσης και την πρόσκρουση του χτυπήματος στο έδαφος. Αν πέθανες σε κατάρρευση ορυχείου, πρέπει να βιώσεις τον πνιγμό, την απόγνωση, τον πανικό και την ασφυξία μέχρι να φύγουν όλες αυτές οι αισθήσεις. Δεν αρκεί να θυμόμαστε. Είναι η αναβίωση των τραυμάτων του παρελθόντος, με όλο το βάρος των συναισθημάτων και των αισθήσεων, που καθαρίζει την ψυχή και σβήνει το σύμπτωμα. Όταν απελευθερώνεται η ενέργεια, το σύμπτωμα εξαφανίζεται.
Ενώ είναι αλήθεια ότι η ουσία της θεραπείας της προηγούμενης ζωής είναι η συνεργασία με τις προηγούμενες ζωές μας, η θεραπευτική εμπειρία δεν τελειώνει εδώ. Κατά γενικό κανόνα, τα περιστατικά της προηγούμενης ζωής επανενεργοποιούνται από τραυματικές περιστάσεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής, της γέννησης και της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Εάν σε μια προηγούμενη ζωή κάποιος πέθαινε από απαγχονισμό και στην τωρινή του ζωή γεννήθηκε με τον ομφάλιο λώρο τυλιγμένο γύρω από το λαιμό του, τη στιγμή της γέννησης θα έχει βιώσει τον ίδιο πνιγμό που βίωσε στον προηγούμενο θάνατό του. Αυτό το επεισόδιο είναι που επανενεργοποιεί τη συναισθηματική μνήμη σε ασυνείδητο επίπεδο που αργότερα θα εκδηλωθεί ως φυσικό σύμπτωμα για το οποίο δεν μπορεί να βρεθεί λύση. Στην αναδρομή, πρέπει να διερευνηθούν και να εργαστούν εμπειρίες από τα πρώτα στάδια της ζωής σήμερα που θα μπορούσαν να έχουν επανενεργοποιήσει τη συναισθηματική μνήμη του προηγούμενου παρελθόντος.
Ξαναβιώνοντας το αρχικό τραυματικό γεγονός το άτομο αισθάνεται και βιώνει στο σώμα του όλες τις αισθήσεις και τα συναισθήματα σαν να ήταν εκεί. Αν χώθηκε μια λόγχη μέσα του, νιώθει τον πόνο καθώς η λόγχη μπαίνει στη σάρκα του. Αν πέσουν από έναν γκρεμό, βιώνουν τον ίλιγγο της πτώσης και την πρόσκρουση του χτυπήματος στο έδαφος. Αν πέθανες σε κατάρρευση ορυχείου, πρέπει να βιώσεις τον πνιγμό, την απόγνωση, τον πανικό και την ασφυξία μέχρι να φύγουν όλες αυτές οι αισθήσεις. Δεν αρκεί να θυμόμαστε. Είναι η αναβίωση των τραυμάτων του παρελθόντος, με όλο το βάρος των συναισθημάτων και των αισθήσεων, που καθαρίζει την ψυχή και σβήνει το σύμπτωμα. Όταν απελευθερώνεται η ενέργεια, το σύμπτωμα εξαφανίζεται.Ενώ είναι αλήθεια ότι η ουσία της θεραπείας της προηγούμενης ζωής είναι η συνεργασία με τις προηγούμενες ζωές μας, η θεραπευτική εμπειρία δεν τελειώνει εδώ. Κατά γενικό κανόνα, τα περιστατικά της προηγούμενης ζωής επανενεργοποιούνται από τραυματικές περιστάσεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής, της γέννησης και της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Εάν σε μια προηγούμενη ζωή κάποιος πέθαινε από απαγχονισμό και στην τωρινή του ζωή γεννήθηκε με τον ομφάλιο λώρο τυλιγμένο γύρω από το λαιμό του, τη στιγμή της γέννησης θα έχει βιώσει τον ίδιο πνιγμό που βίωσε στον προηγούμενο θάνατό του. Αυτό το επεισόδιο είναι που επανενεργοποιεί τη συναισθηματική μνήμη σε ασυνείδητο επίπεδο που αργότερα θα εκδηλωθεί ως φυσικό σύμπτωμα για το οποίο δεν μπορεί να βρεθεί λύση. Στην αναδρομή, πρέπει να διερευνηθούν και να εργαστούν εμπειρίες από τα πρώτα στάδια της ζωής σήμερα που θα μπορούσαν να έχουν επανενεργοποιήσει τη συναισθηματική μνήμη του προηγούμενου παρελθόντος.
Πώς μπορεί κανείς να ξαναζήσει ένα αρχαίο τραύμα ;
Εργαζόμαστε με τη διευρυμένη κατάσταση της συνείδησης. Αυτή η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική από αυτή της ύπνωσης. Η επέκταση της συνείδησης σημαίνει να έχει επίγνωση του εδώ και τώρα την ίδια στιγμή που κάποιος έχει επίγνωση μιας άλλης διάστασης. Όταν το άτομο συναντά τη διευρυμένη του συνείδηση είναι η συνάντηση με την ψυχή του ή, αν προτιμάτε με τον ανώτερο εαυτό του. Σε αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει χρόνος. Όλες οι εμπειρίες βρίσκονται στην ψυχή ταυτόχρονα και είναι η ψυχή που αναθεωρεί τις προηγούμενες εμπειρίες της και συνεργάζεται μαζί τους για να απελευθερώσει τις συναισθηματικές ενέργειες που την διαταράσσουν.
Το να είσαι σε μια διευρυμένη κατάσταση συνείδησης σημαίνει να είσαι σε επαφή με την ψυχή. Σε αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φέρουμε στη συνήθη συνείδηση την τραυματική εμπειρία που είναι υπεύθυνη για το τρέχον πρόβλημα.
Το να είσαι σε μια διευρυμένη κατάσταση συνείδησης σημαίνει να είσαι σε επαφή με την ψυχή. Σε αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φέρουμε στη συνήθη συνείδηση την τραυματική εμπειρία που είναι υπεύθυνη για το τρέχον πρόβλημα.Τα συμπτώματα της ψυχής !
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ από πού προέρχεται αυτός ο πόνος που σας στοιχειώνει εδώ και χρόνια, ή εκείνες οι συναισθηματικές αντιδράσεις που δεν φαίνεται να μπορείτε να ελέγξετε ή ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στη ζωή σας που δεν έχει λογική εξήγηση; Εάν δεν έχετε βρει ακόμη έναν λόγο στην επιστήμη, ή τη λύση του, η απάντηση θα μπορούσε να είναι στις προηγούμενες ζωές σας. Το πνεύμα είναι αθάνατο και η ζωή του είναι μία με εμπειρίες σε διαφορετικά σώματα, πολιτισμούς και εποχές. Γι' αυτό όταν ενσαρκώνουμε φέρνουμε μαζί μας σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά συμπτώματα τραυματικών γεγονότων που έζησαν σε άλλα σώματα.
Για την ψυχή, μόνο ο παρών χρόνος υπάρχει. Δεν έχει σημασία αν ένα γεγονός που είναι δύσκολο να διεκπεραιωθεί συνέβη σε μια προηγούμενη ζωή, κατά τη διάρκεια του χρόνου μας στη μήτρα ή από την παιδική μας ηλικία, γιατί για την ψυχή, το παρελθόν δεν είναι παρελθόν. Το παρελθόν είναι μαζί μας εδώ και τώρα με τη μορφή συμπτωμάτων που κουβαλάει ακόμα η ψυχή μας.